Half november was de Amerikaanse band Lucius voor enige concerten in Nederland.
Wie? Lucius. Afkomstig uit New York, en ze hebben net hun debuutalbum Wildewoman uitgebracht. Lucius is nog nauwelijks bekend in Europa of Nederland (hun cd is hier nog niet officieel uit), maar toch had ik van ze gehoord.

Dat was eigenlijk puur toeval. Een van hun liedjes werd namelijk gebruikt in de televisieserie New Girl (een aanrader overigens.) Bijna op het einde van episode 24 van het tweede seizoen (‘Winston’s Birthday’) was het nummer te horen, en het trok direct mijn aandacht. Na enig zoekwerk bleek het Until We Get There te zijn van het mij toen dus nog onbekende Lucius.  Een erg leuk nummer, vooral dankzij de duo dameszang. In ruil voor je e-mailadres kon de track downloaden van hun website. Sindsdien heb ik ook hun album geluisterd, en het is helemaal niet onaardig.

Het zal niet de eerste keer zijn dat een artiest of band bekendheid verwerft door middel van muziek in een televisieserie. Dat heeft in de eerste plaats natuurlijk alles te maken met de populariteit van tv-series in de afgelopen 10, 15 jaar. Er is al veel geschreven over hoe groot tv-series inmiddels zijn geworden, en wat dat allemaal zou betekenen.  Game of Thrones, Dexter, Breaking Bad, The Wire, Girls, Mad Men, True Blood, Grey’s Anatomy, Lost, The Big Bang Theory, Californication, 24, Homeland, Six Feet Under, Boardwalk Empire, de lijst is eindeloos (meer hier), en ze worden allemaal wereldwijd verslonden, en het liefst natuurlijk zo snel mogelijk achter elkaar.
Van veel van deze series zijn ook een of meerdere soundtrack-cd’s uitgebracht, met muziek die in de afleveringen te horen is. Vaak bevatten deze cd’s hits, maar soms ook onbekende nummers, of bijzondere covers, samenwerkingen of niet uitgebrachte tracks, waardoor ze ook voor de niet-kijker interessant kunnen zijn. En voor de artiesten is zo’n serie natuurlijk weer een extra manier om het publiek te bereiken. Zo zou de Amerikaanse indieband Death Cab for Cutie zijn doorgebroken dankzij veelvuldig gebruik van hun muziek in de serie The O.C.

Het succes van de tv-serie begon natuurlijk met The Sopranos, van zender HBO. De sublieme serie over de maffiabaas en huisvader Tony Soprano wordt algemeen gezien als een van de beste series ooit gemaakt. Ook over wat deze serie zo goed maakt is veel geschreven, en de soundtrack is hier zeker een onderdeel van.
Alle muziek die in The Sopranos te horen is, is bestaand materiaal; er is dus geen eigen muziek voor gecomponeerd. Een bewuste keuze van David Chase, de bedenker van de serie. Het heeft veel mooie moment opgeleverd. Zo horen we soms de muziek waar de personages naar luisteren. Zo is Tony bijvoorbeeld liefhebber van ‘classic rock’, waarnaar hij luistert in zijn auto. Als  hij een keer in de auto naar Smoke On The Water van Deep Purple luistert, en de cd-speler hapert, gaat het mis… (S02E01: Guy Walks into a Psychiatrist’s Office…)
Op andere momenten heeft de muziek een inhoudelijke functie in het verhaal, zoals in de droom van Jennifer Melfi, waarin zij haar patient Tony ziet verongelukken terwijl muziek uit The Wizard of Oz klinkt (Optimistic Voices). (S02E03: Toodle Fucking-Oo)

Ook wordt muziek in The Sopranos gebruikt als ‘score’. Ik noem hier twee van deze momenten die er naar mijn idee uitspringen.
Ten eerste de memorabele montage waarmee seizoen 2 opent, met als muziek Frank Sinatra’s It Was a Very Good Year.

Ten tweede de openingsscène van seizoen 5, als het allemaal wat minder gaat met de familie. De villa van de Sopranos ligt er stilletjes bij, en we horen Heaven Only Knows van Emmylou Harris. Ook bij de aftiteling wordt dit nummer weer gedraaid. (S5E01: Two Tonys)

Het zijn twee nummers normaal gesproken niet zo snel in mijn ‘playlist’ voorbij komen, maar hier zeker indruk maakten. Bijna alle muziek uit de serie is per seizoen en episode terug te vinden op deze handige website: The Sopranos Music Guide. En dan heb ik het nog niet gehad over de muziek uit de ‘Bing’, of van de beruchte allerlaatste scène.

Op vergelijkbare wijze maakte de muziek in de slotaflevering van het eerste seizoen Breaking Bad indruk. Dit was het nummer Who’s Gonna Save My Soul, van Gnarls Barkley. Ik was het bijzondere duo (Cee-Lo en Dangermouse) na hun leuke debuutalbum een beetje uit het oog verloren, maar hier werkte het weer heel goed. Gelijk reden om hun tweede cd The Odd Copple eens te luisteren.

In het achtste (en laatste?) seizoen van Dexter was meerdere keren het nummer Make Your Own Kind of Music van ‘Mama’ Cass Elliot te horen. Wat nu precies de betekenis ervan was werd me niet heel duidelijk (zoals helaas wel vaker in Dexter plotelementen slordig worden uitgewerkt), maar een van de personages vond het een leuk nummer, en als het een aanleiding is om muziek te (her)ontdekken is dat natuurlijk alleen maar goed.

Als laatste Community, een van mijn favorieten. In deze comedyserie wordt zowel bestaande muziek gebruikt, maar er is ook een eigen ‘score’, gecomponeerd door Ludwig Göransson. Van hem hier Greendale is Where I Belong, inclusief een stukje originele ‘Winger speech’ op het einde.