Ook in 2024 was het weer schrapen. Het samenstellen van een jaarlijstje met favoriete albums, wat ik op deze website al doe sinds 2013, lijkt ieder jaar moeilijker te worden. Maakte ik in 2013 nog een lijst van 20 albums, voor mijn jaarlijstje 2024 haal ik er met moeite 10. Het zal vast aan mij liggen, gezien de lijstje die elders (OOR, 3voor12, Pitchfork enz.) ouderwets over de lezer heen worden gestort. Waarschijnlijk ben ik nu op een andere manier met muziek bezig dan 11 jaar geleden. Toch wil ik niet met de traditie breken en helemaal niks plaatsen. Waardoor het inmiddels ook bijna traditie is geworden om te schrijven dat ik het maken van een jaarlijstje steeds lastiger vind worden. Daarom, ook dit jaar weer, mijn jaarlijstje 2024!

Tien die in 2024 tot mijn favorieten behoorden, in niet geheel willekeurige volgorde

01. Waxahatchee – Tigers Blood
Met Tigers Blood gaat Katie Crutchfield verder op de weg die ze met Saint Cloud in 2020 insloeg. De indierock lijkt ze nu echt definitief te hebben verruild voor roots en americana. Wat ze in 2022 met Plains (samen met Jess Williamson) ook al bevestigde. Maar of ze nu americana maakt of niet, Crutchfield is een van mijn favoriete zangeressen. In 2023 zag ik haar op het Motel Mozaique-festival in Arminius, waar ze een soloshow deed als onderdeel van haar Europese toer. Op een akoestische gitaar speelde ze toen, voor een zo goed als muisstille zaal (hé!), al enkele nummers van Tigers Blood. Dat was heel erg mooi, en Tigers Blood is ook geweldig gebleken. Met Right Back To It, met een bijdrage van MJ Lenderman, als een van de hoogtepunten.

02. Perfume – ネビュラロマンス 前篇 (Nebula Romance: Part 1)
Voor de drie dames van Perfume was 2024 een jaar dat in het teken stond van twee jubilea. Niet alleen vieren ze dat 20 jaar geleden hun eerste single bij een ‘major’ platenmaatschappij verscheen (Linear Motor Girl, 2005), ook bleken de drie al 25 jaar bij elkaar te zijn. Aanvankelijk was de datum van oprichting niet helemaal duidelijk, want ze zijn al samen sinds de middelbare school. Maar na goed rekenen was de conclusie dat Perfume al 25 jaar bestaat. Om dit te vieren was er dit jaar in Tokio een grote overzichtstentoonstelling van hun carrière en muziek, en brachten ze Nebula Romance: Part 1 uit. Het tweede deel van dit (soort van) ‘retrofuturistische’ conceptalbum verschijnt in 2025. Van de 10 liedjes waren er een groot aantal echt nieuw, en dat was eerder wel eens anders. タイムカプセル (Time Capsule) is een van mijn favorieten, net alsラヴ・クラウド (Love Cloud). Dat nummer had zijn wereldpremière tijdens het concert in Londen in 2023, waar ik ook bij was.

03. Los Campesinos! – All Hell
Ik was Los Campesonos! een beetje uit het oog verloren, maar in 2024 bewezen ze met All Hell dat dat helemaal onterecht was. Want nog altijd maakt de groep uit Wales te gekke indie met emoinvloeden. Het klokkenspel is verdwenen, maar de energie is er nog altijd, net als de soms wat bijzondere tracktitels.

04. Empress Of – For Your Consideration
Vierde album van Empress Of, de naam waaronder Lorely Rodriguez sinds 2015 albums uitbrengt. Zowel Me (2015) als Us (2018) zette ik eerder in mijn jaarlijstje, en ook For Your Consideration behoort zeker tot mijn favoriete albums. Er zit wel een minpuntje aan het deels in het Spaanse gezongen For Your Consideration, en dat is dat er nog steeds geen CD van te koop is (wel een gelimiteerd uitgebrachte LP). Voorlopig moeten ik het dus doen met een digitale versie, en dat vind ik toch jammer.

05. Charli XCX – Brat and it’s completely different but also still brat
Alles is al gezegd en geschreven over Brat van Charli XCX, het album dat deze zomer benoemd werd tot een (pop)cultureel fenomeen. Dus ik heb niks meer toe te voegen. OOR en 3voor12 verkozen Brat tot het album van het jaar, en elders scoort het goed. Ik vind het een toffe plaat, en dan vooral in de versie met daarbij alle nummers van Brat die door de remixmolen zijn gehaald, zodat deze soms geheel anders klinken. Zoals Girl, son confusing, dat dankzij de indrukwekkende bijdrage van Lorde ook weer ‘viral’ ging.

06. Lyrical School – Day 2
Toen in 2022 bekend werd dat Lyrical School na het album L.S. in de toenmalige vorm werd ontbonden, begreep ik daar weinig van. Ik had dan ook niet gedacht dat ik een opvolger, met op één iemand na allemaal andere groepsleden (nu ook enkele jongens!), toch goed zou vinden. Maar zie daar, Day 2 staat toch ook weer in mijn jaarlijstje, want ik heb weer veel plezier aan beleefd aan Lyrical School, ook in deze vorm.

07. Kacey Musgraves – Deeper Well
Mooie, vooral ingetogen plaat van Kacey Musgraves, zonder de popinvloeden van voorganger Star-crossed (2021), maar met weer veel singer-songwriterliedjes.

08. Jamie xx – In Waves
Tweede soloalbum van Jamie xx, producer van The xx, die hier de nostalgie opzoekt van houseproducties uit de jaren 90. Inclusief een gastbijdrage van Robyn, in de stamper Life, hieronder live op Glastonbury 2024.

09. Eefje de Visser – Heimwee
Sinds haar grote doorbraak Bitterzoet (2020) wordt Eefje de Visser in Nederland op handen gedragen. Of het komt door al die aandacht weet ik niet, maar bij mij is de aandacht voor Eefje sindsdien juist een beetje verslapt. Heimwee heb ik dan ook niet zo veel geluisterd, maar ik vind het zeker een mooi album.

10. Kenshi Yonezu – Lost Corner
Meer dan goed gevuld album van de Japanse zanger Kenshi Yonezu, die maar liefst 20 (erg sterke) tracks op Lost Corner weet de proppen. Waaronder Spinning Globe, een van de mooiste nummers van 2023, dat Yonezu maakte als themanummer voor de Studio Ghibli-film The Boy and the Heron (trailer).

Zeker ook goed, maar de inspiratie is op

Gilian Welch & Dave Rawlings – Woodland
Tinashe – Quantum Baby
Batten Girls – Cue-den
Atarashii Gakko! – AG Calling
Dua Lipa – Radical Optimism
Beabadoobee – This Is How Tomorrow Moves
Amanda Bergman – Your Hand Forever Checking On My Fever

Deze ga ik niet in een lijstje plaatsen

Ryuichi Sakamoto – Opus
De artiest waar ik volgens ‘Spotify Wrapped’ dit jaar na Perfume het meeste naar luisterde was Ryuichi Sakamoto (1952-2023). Dat kwam in eerste instantie door zijn soundtrack bij de film Monster (trailer). Zowel de film als de muziek maakten veel indruk op mij. Naast die soundtrack heb ik veel naar zijn album Playing The Piano 12122020 geluisterd, maar dat was al uit 2021. Opus, dat wel dit jaar verscheen, bevat zowel nieuw materiaal als een aantal bekende stukken, en is tegelijkertijd een concertfilm. Prachtige muziek, helemaal als je bedenkt dat Sakamoto al terminaal ziek was toen hij Opus opnam.