Traditiegetrouw kocht ik ook dit jaar weer het eindejaarsnummer van muziektijdschrift Oor, met het jaaroverzicht en de Eindlijst, samengesteld op basis van de jaarlijstjes van Nederlandse ‘muziekcritici’. Hoewel ik merk dat het meeste wat wordt besproken me steeds minder interesseert, is het toch altijd leuk te weten wat in de jaarlijstjes van de journalisten terecht is gekomen. En dit jaar kan ik me voor de verandering helemaal vinden in de nummer 1 uit de Eindlijst. Dat komt ook niet vaak voor. Voor mijn eigen jaarlijstje 2023, weer op het laatste nippertje online gezet, heb ik tien favoriete albums bijeen weten te schrapen en in een niet helemaal willekeurige volgorde gezet. Want hoewel maken van zo’n jaarlijstje me steeds meer moeite kost, wilde ik deze inmiddels traditie op mijn website toch nog in stand houden. Dus hierbij, mijn jaarlijstje 2023!

Tien die dit jaar favoriet waren:

01. Caroline Polachek – Desire, I Want to Turn Into You
Zowel Oor als 3voor12 kozen Desire, I Want to Turn Into You van Caroline Polachek tot het beste album van 2023. En ook in andere eindlijsten doet Polachek het heel goed. Niet gek, want het is ook echt een mooie plaat. Vind ik. Het is vooral de stem van Polachek die je weet te betoveren op haar tweede soloalbum. Mijn favoriete nummer is Sunset, dat volgens ‘Spotify wrapped’ dit jaar mijn meeste gedraaide track op de streamingdienst was. Hieronder in een liveversie.

02. Paramore – This Is Why
Zo goed als voorganger After Laughter (2017) vind ik This Is Why niet, maar het is nog steeds een erg toffe plaat, met Hayley Williams als geweldige frontvrouw/zangeres. Tot mijn favoriete nummers behoren Big Man, Little Dignity en Crave, maar eigenlijk is alles goed. Hieronder de video van het titelnummer.

03. Jenny Lewis – Joy’All
Had Jenny Lewis met Joy’All de plaat gemaakt waarop ik had gehoopt, dan was zij met gemak op de eerste plaats in mijn ‘eindlijst’ gekomen. Helaas is dat niet geval, en blijft Voyager (2014) nog altijd mijn favoriet. Joy’All viel me in eerste instantie een beetje tegen, maar ga ik gelukkig wel steeds meer waarderen, zeker de laatste paar nummers, die een iets vollere productie hebben.

04. Jess Williamson – Time Ain’t Accidental
Prachtige plaat van zangeres Jess Williamson, die vorig jaar samen met Katie Crutchfield (Waxahatchee) als Plains een van mijn favoriete albums had gemaakt. Maar ook in haar eentje doet Williamson het erg goed. Hunter vind ik een van de mooiste nummers.

05. Benny Sings – Young Hearts
Langzaamaan begint Benny Sings een vaste waarde te worden in mijn jaarlijstjes. Na City Pop (2019) en Music (2021) krijgt nu Young Hearts een plekje in mijn jaarlijstje 2023. Dit keer tien relaxte nummers in nog geen half uur. Van mij mag Benny Sings zo nog wel even doorgaan.

06. Carly Rae Jepsen – The Loveliest Time
Uit zicht van de hitlijsten en buiten de (online) hypes om blijft Carly Rae Jepsen het ene na het andere sterke album afleveren, met altijd weer enkele klappers erop. Zo goed zijn haar platen, dat zelfs een verzameling ‘b-kantjes’ nog altijd beter is dan de meeste andere popalbums. Want The Loveliest Time bevat eigenlijk de overblijfsels die The Loneliest Time uit 2022 niet haalden. Maar dat maakt de kwaliteit niet minder. Mijn favoriete nummer is Psychedelic Switch, een discohousestamper in de beste Franse stijl.

07. Fever Ray – Radical Romantics
In 2009 was ik heel erg onder de indruk van het titelloze debuut van Fever Ray, het soloproject van The Knife-zangeres Karen Dreijer. Het was duister en spookachtig, net als het optreden op Motel Mozaique dat jaar. Opvolger Plunge (2018) ging een beetje aan me voorbij, maar Radical Romantics vind ik dan weer heel tof. Net zo freaky en mysterieus als voorheen, met ook nu weer producties van broer Olof. Hieronder een nummer live op Lowlands eerder dit jaar.

08. Glasser – Crux
Mijn eerste kennismaking met Glasser (Cameron Mesirow) was in de platenwinkel De Plaatboef in 2010, waar haar debuutalbum Ring opstond. Ik was direct zeer onder de indruk. Ook opvolger Interiors behoorde tot mijn favorieten en stond op mijn jaarlijstje van 2013. Helaas heb ik nog niet heel veel naar haar derde album Crux geluisterd, maar ook met slechts enkele beluisteringen maakt Glasser nog steeds veel indruk.

09. Lydia Loveless – Nothing’s Gonna Stand in My Way Again
Voor Nothing’s Gonna Stand in My Way Again van Lydia Loveless geldt een beetje hetzelfde als voor Crux hierboven. Ik moet er nog meer naar luisteren, maar eigenlijk vind ik Lydia Loveless altijd goed. Dus ook deze!

10. Yoko Kanno – The Makanai: Cooking for the Maiko House Original Soundtrack
Een soundtrack van een televisieserie in een jaarlijstje? Jazeker! Want niet alleen was Netflix-productie The Makanai: Cooking for the Maiko House (trailer) een van mijn favoriete (zo niet favoriete) series van 2023, ook de soundtrack heb ik heel veel geluisterd. Want de muziek maakte, samen met de leuke acteurs, al het zeer aantrekkelijke eten dat Kiyo in de afleveringen bereidde en de heerlijke sfeer in traditioneel Kyoto The Makanai voor mij tot een van beste series van het jaar.

Ook leuk, maar ik wist niet meer wat schrijven:

PinkPantheress – Heaven Knows
Tinashe – BB/ANG3L
De Jeugd van Tegenwoordig – Moderne Manieren
femme fatale – fuckin’ sisters
Belle & Sebastian – Late Developers
Feist – Multitudes
boygenius – the record
Joe Hisaishi – The Boy and the Heron (Original Soundtrack)