Wat nog te schrijven over een jaarlijstje 2022? Dat ik er toch weer een gemaakt heb dit jaar. Wat ondanks alles, verscheen er toch zeker genoeg goede en leuke muziek. Waarschijnlijk zal 2022 niet daarvoor herinnerd worden, helaas. Maar daar gaat het hier niet over. Wel over tien albums die ik, net als andere jaren, weer bij elkaar heb verzameld en op volgorde heb gezet. Niet willekeurig, maar ook weer niet heel strikt.

Tien die dit jaar zeker favoriet waren:

01 Hikaru Utada – BADモード
Op afstand de plaat en de artiest waar ik in 2022 het meeste naar heb geluisterd: BADモード (Bad Mode) van Hikaru Utada. Het eerste tweetalige album van Utada, die zowel Japans spreekt als vloeiend Engels. Utada is in Japan al jarenlang een superster, maar Bad Mode belandde in 2022 ook in diverse ‘westerse’ eindejaarlijstjes, zoals van Pitchfork. Is het door de samenwerking met A.G. Cook, Skrillex en Floating Points? Of gewoon omdat Bad Mode een fantastische plaat is en Utada een fantastische artiest? Dat laatste denk ik. Omdat concerten geven dit jaar lange tijd niet mogelijk was, nam Utada met hun band een livesessie op in Londen. Verkrijgbaar als bonus bij de cd, maar ook te zien op Netflix. Uit die sessie hieronder het Engelstalige Find Love.

02 Alvvays – Blue Rev
Heerlijk album van een geweldige band. Ook de voorgangers Alvvays (2014) en Antisocialites (2017) vond ik super, maar Blue Rev is misschien wel het beste wat de Canadezen tot nu toe hebben gemaakt. Gewoon van begin tot eind een klapper van jewelste.

03 Perfume – Plasma
Plasma is het beste album van Perfume sinds Level 3. Dankzij producer Yasutaka Nakata die duidelijk weer inspiratie heeft de laatste twee jaar. Jammer dat er maar zo weinig nieuwe nummers op Plasma staan, want een groot deel was al eerder verschenen als single of EP. Maar dat is blijkbaar heel gewoon in de Japanse muziekindustrie, want bij Hikaru Utada is dat niet anders. Maar is ook het enige kritiekpuntje op een verder erg fijne plaat.

04 Annika Norlin – Mentor
Nog een tweetalig album, dit keer in het Zweeds en Engels. Annika Norlin, ook bekend als Hello Saferide en Säkert!, doet het wel heel systematisch: eerst zes nummers in het Engels, dan zes nummers in het Zweeds. Onder welke naam Norlin ook muziek maakt, ik vind haar altijd heel goed.

05 Plains – I Walked With You a Ways
Katie Crutchfield, beter bekend als Waxahatchee, is een van mijn favoriete artiesten van de laatste jaren. Ook haar uitstapje naar roots/countrymuziek, samen met Jess Williamson onder de naam Plains, bevalt me zeer. Hoewel de nummers gezongen door Crutchfield mijn favoriet zijn, is I Walked With You a Ways als geheel zeer fraai.

06 Lyrical School – L.S.
Ik begrijp weinig van de Japanse ‘idol’-wereld. Heb je een groep die met ieder album beter wordt en met L.S. echt een toffe plaat heeft gemaakt, stop je ermee. Om daarna in een andere samenstelling weer verder te gaan onder dezelfde naam. Raar! L.S. is het vierde album van Lyrical School in deze samenstelling, en hun beste. Helaas komt er dus geen vervolg. Zeker de laatste vijf nummers zijn erg goed, zoals mijn favoriet Wings, Find Me! en afscheidsnummer Last Scene.

07 Charli XCX – Crash
Charli XCX is inmiddels een vaste waarde in mijn jaarlijstjes. Hoewel niet zo goed als haar ‘lockdown-plaat’ How I’m Feeling Now (2020) staan op Crash toch weer genoeg nummers om dit jaar heel vaak te draaien, in het bijzonder Constant Repeat.

09 Superorganism – World Wide Pop
Dit tweede album van kolderieke collectief Superorganism is grappig en jolig, dat zeker. Het klinkt alsof alles eerder in elkaar is geknutseld door een stel lolbroeken dan door professionele muzikanten , en zo zien veel van de videoclips er ook uit. Maar toch zit het knap in elkaar. Daarvoor kregen ze dit keer hulp van o.a. producer Stuart Price en diverse gastartiesten, zoals Stephen Malkmus en Chai.

10 Chelmico – Gokigen
Slechts het huwelijk en de zwangerschap van Rachel, een van de twee leden van Chelmico, kon het hoge tempo waarin de twee muziek uitbrengen kort onderbreken. Maar niet voor lang, want na Maze (2020) verscheen dit jaar al Gokigen, album nummer vijf. Ook dit keer weer gevuld met aanstekelijke Japanse pop-rap, met af en toe ruimte voor een iets rustiger momentje.

Ook leuk maar geen tijd meer om iets te schrijven:

Shout Out Louds – House
ばってん少女隊 – CUE-SAI
Clearing- Hyd
Tove Lo – Dirt Femme
Calvin Harris – Funk Wav Bounces Vol. 2
Stars – From Capelton Hill
Tofubeats – Reflection
Belle & Sebastian – A Bit of Previous
The Weeknd – Dawn FM
Broadcast – Maida Vale Sessions
Carly Rae Jepsen – The Loneliest Time
Beabadobee – Beatopia
Capsule – メトロパルス