2017 zit erop, dus het is weer tijd voor alle jaaroverzichten. Natuurlijk ook van de beste muziek van het jaar. Traditiegetrouw (want de vijfde keer op deze site, een lustrum!) heb ook ik weer mijn twintig favoriete albums op een rijtje gezet voor mijn jaarlijstje 2017. Voor opvallend veel namen is het niet de eerste keer dat ze in een van mijn jaarlijstjes stonden. Ik heb zelfs een nummer 1 die al eens eerder op die plek stond! Ligt mijn smaak inmiddels vast, of blijven sommige artiesten gewoon keer op keer goede platen maken? Ik houd het maar op dat laatste. Dus, na 2013, 2014, 2015 en 2016, hieronder mijn jaarlijstje 2017!

01. Waxahatchee – Out in the Storm
Out in the Storm is het vierde album van Katie Crutchfield oftewel Waxahatchee, en ook deze plaat vind ik weer heel erg goed. Zo goed, dat Waxahatchee na Ivy Trip (2015) nu voor de tweede keer op de eerste plaats in mijn jaarlijstje staat. Katie en haar ‘all-female band’ (dat is een ding) rocken op OITS meer dan ooit in tracks als Never Been Wrong, Brass Beam en favoriet Silver. Maar ook voor meer ingetogen nummers is er een plek op OITS. Geheel tegen mijn zin moest ik de gelimiteerde vinylversie te kopen, omdat je alleen zo de demoversies van de nummers kon krijgen. Totdat alles ook gewoon op Spotify stond. Heel raar. Maar desondanks, prachtig album van een geweldig artieste. Hieronder een nummer dat OITS niet haalde, maar wel gratis te downloaden is: No Curse.

02. Paramore – After Laughter
Paramore is voor mij de verrassing van het jaar. De groep had altijd al toffe nummers (Pressure, Misery Business, Brick By Boring Brick, Ignorance) en zangeres Hayley Williams was natuurlijk bijzonder cool met haar oranje haren (en een waar podiumdier). Een heel album vond ik echter altijd net te veel. Maar op After Laughter zet Paramore de ontwikkeling die met het vorige titelloze album was ingezet nu volledig door: geen emorock meer, maar popliedjes. Hoewel Williams – nu met blond haar – nog altijd over angsten, depressies en emotionele problemen zingt is alles verpakt in bijzonder toegankelijk, zelfs vrolijke, nummers. After Laughter is een plaat waar ik geen genoeg van krijg. Niet op After Laughter maar wel heel mooi is de cover die ze maakten van Drake’s Passionfruit (sowieso een sterk nummer) voor BBC Radio 1.

03. Alvvays – Antisocialites
De leukste en liefste en beste indiepop kwam in 2017 van Alvvays. De Canadese band rond zangeres Molly Rankin heeft met hun tweede album Antisocialites een plaat gemaakt die van begin tot eind helemaal klopt. Ik heb dan ook meerdere favoriete nummers, maar Dreams Tonite springt er toch wel het meeste uit. Van de mooie clip tot de talloze livesessies die online staan, het is en blijft een geweldig nummer. Als je de weinig glamoureuze band zo ziet spelen is het moeilijk voor te stellen ze op Best Kept Secret 2015 toch echt de tent op stelten wisten te zetten.

04. Ryan Adams – Prisoner / Prisoner B-Sides
Daar is ‘ie weer: Ryan Adams. Met Prisoner het laatste deel van zijn ‘scheidingstrilogie’, zoals het werd genoemd. Adams verwerkt de breuk met zangeres/actrice Mandy Moore door lekker stevig te rocken in de beste Amerikaanse traditie. Hij slaagt erin Prisoner weer fantastisch te laten klinken. Zijn concert in augustus in Tivoli/Vredenburg was ook al zo’n stampende rockshow, waar hij de akoestische gitaar die wel op het podium stond met geen vinger aanraakte. En dan had de immer productieve Adams ook nog eens tijd om zeventien B-kantjes op te nemen, die stuk voor stuk goed zijn. Nu maar hopen dat hij in 2018 Jenny Lewis het laatste zetje geeft haar album af te maken.

05. Säkert! – Däggdjur
Volledig Zweedstalig album van Annika Norlin alias Säkert! alias Hello Saferide. Onder die laatste naam maakt ze Engelstalige platen, maar nu doet ze het dus weer in haar moedertaal. Wat het concept is achter Däggdjur, waarop sommige liedjes niet (alleen) door Norlin worden gezongen, weet ik niet. En waar die liedjes over gaan ook niet. Maar ik weet wel dat het een hele mooie plaat is, ook (of juist?) in het Zweeds. De liefhebbers kunnen hun Zweeds oefenen met het onderstaande filmpje.

06. Jens Lekman – Life Will See You Now
Nog een Zweed in de top 10. Maar nu weer in het Engels. Jens Lekman is een bijzonder figuur, die over de meest zware onderwerpen hele dansbare en zonnige liedjes kan maken. Life Will See You Now bevat een boel tropisch aandoende klanken, die soms naar dance neigen. Toch overheerst het singer-songwritergevoel, door Lekmans verhalende nummers. Heel fijn!

07. Sue the Night – Wanderland
De beste Nederlandse plaat van 2017 is voor mij Wanderland van Sue the Night. Met enkele ijzersterke singles (Mind Dear, The World Below), hele goede albumtracks en een geluid dat nog steeds wel aan Fleetwood Mac doet denken maakt Sue the Night (Suus de Groot) de belofte van haar debuutalbum Mosaic (2015) helemaal waar.

08. Jason Isbell & The 400 Unit – The Nashville Sound
Sinds Southeastern (2013) is Jason Isbell bezig aan ongelofelijk succesverhaal. Hoewel hij altijd goede platen maakt, wordt hij sinds dat album bij iedere nieuwe productie overladen met lof. Terecht ook. The Nashville Sound is weer eens een album met zijn tourband The 400 Unit (hoewel er weinig verschil is met zijn soloalbums), met een grote rol voor zijn vrouw Amanda Shires op zang en viool.

09. Cashmere Cat – 9
Is er een betere plek in de top 10 dan plaats 9 voor 9 van Cashmere Cat? Het debuutalbum van de Noorse producer/DJ Magnus August Høiberg bevat zijn kenmerkende productiestijl, maar valt vooral op door de grote hoeveelheid gastartiesten. Er waren veel van dergelijke albums dit jaar (zie verderop in de lijst) maar dit vond ik de beste. Met dank aan zangeressen Jhené Aiko, MØ, Selena Gomez en vooral Ariana Grande, die met haar bijdrage aan Quit een van de beste nummers van 2017 heeft gemaakt.

10. Stars – There Is No Love in Fluorescent Light
Ook al eerder in een van mijn jaarlijstjes tegengekomen: Stars. Maar de Canadese band blijft ook maar goede platen maken, en There Is No Love in Fluorescent Light is geen uitzondering. Euforie en melancholie gaan weer hand in hand op dit album, met Alone en We Called It Love als twee hoogtepunten.

En de rest:

11. Björk – Utopia
Net als met Vulnicura (2015) maakt Björk het mij met Utopia niet makkelijk . De geweldig geproduceerde plaat vol wonderlijke (vogel)geluiden en fluiten klinkt heel goed, maar Björks zang, die dwars door ‘metaal, beton en glas direct naar je hart’ kan gaan (dixit U2’s Bono) zit helaas teveel op de achtergrond in de mix om mij echt volledig te raken zoals ze dat in het verleden wel deed.
12. Calvin Harris – Funk Wav Bounces Vol. 1
Calvin Harris laat de platte EDM gelukkig eindelijk weer achterwege en kiest voor r&b, hiphop en funk op dit heerlijke album vol met zomerhits en een gastenlijst waar je akelig van wordt. Speciale vermelding voor Nicki Minaj in het Skrt on Me. Maakte ze maar meer van dit soort nummers!
13. Charli XCX – Number 1 Angel
Charli XCX maakte met Boys een van mijn favoriete tracks van het jaar, maar die staat niet op haar ‘mixtape’ Number 1 Angel. Wel andere klappers samen met o.a. MØ en Uffie (!) en waanzinnige producties uit het kamp van PC Music. Eind 2017 verscheen de tweede mixtape Pop 2, die nog uitzinniger geluiden bevatte.
14. Mura Masa – Mura Masa
Debuutalbum van de jonge Engelse producer Mura Masa. Ook hij trommelt weer een flink aantal gasten op voor zijn afwisselende plaat. Hoogtepunten zijn wat mij betreft Love$ick met A$AP Rocky (steeldrums en sirenes!), 1 Night met Charli XCX (is ze weer) en de bijdrage van Christine and the Queens in Second 2 None.
15. Tuxedo – Tuxedo II
Disco, r&b en soul op deze tweede samenwerking tussen zanger Mayer Hawthorne en producer Jake One onder de naam Tuxedo. Ook een fijne plaat voor tijdens de afwas! Kijk zeker naar hun hele leuke Tiny Desk Session met cassetterecorder en een glansrol voor zangeres Gavin Turek.
16. Shout Out Louds – Ease My Mind
Een beetje hetzelfde verhaal als met Stars (nr. 10). De Zweedse heren en dame hebben met hun vijfde album Ease My Mind gewoon weer een hele goede plaat gemaakt. Daarom nu ook in mijn jaarlijstje 2017.
17. The New Pornographers – Whiteout Conditions
Zie nr. 16 hierboven. Vervang Zweedse door Canadese en denk bij die dame aan Neko Case en dan weet je het wel (hoewel ze twee dames in de band hebben). Heel goed, punt.
18. Jhené Aiko – Trip
Ambitieus tweede album van r&b-zangeres Jhené Aiko, met 22 nummers vol relaties, relatieproblemen en verwijzingen naar verdovende middelen. Aiko is een intrigerende zangeres met een bijzonder aangename stem. Zie ook de video (gebaseerd op de film 50 First Dates?) bij While We’re Young, een van mijn favoriete nummers.
19. Yumi Zouma – Willowbank
Tweede volledige album van de zachtaardige Nieuw-Zeelandse indieband Yumi Zouma, die het lijken te vertikken hun platen in Nederland uit te brengen. Zonde!
20. Dua Lipa – Dua Lipa
Fijn debuut van Dua Lipa, dé nieuwe popster van 2017. Alles klopt aan Dua Lipa: haar stem met dat rauwe randje, de looks, de videoclips en natuurlijk de lijst aan hits die haar eerste album al opleverde. Be The One (al twee jaar oud!) is niet kapot te draaien en New Rules is een klassieker in de dop – ook dankzij de video.