Marlon Williams in Arminius

Marlon Williams in Arminius

Dit weekend was in Rotterdam weer Motel Mozaïque, het ‘multidisciplinaire’ festival dat theater, dans en beeldende kunst aanbiedt, maar toch vooral draait om muziek. Op diverse plekken in de stad waren optredens te zien, met als hoofdlocatie de Rotterdamse Schouwburg. Daarnaast waren er overdag gratis sessies te bezoeken, georganiseerd samen met VPRO’s 3voor12. Ik was vooral nieuwsgierig naar Marlon Williams, die zaterdagavond optrad in Rotown maar eerder die dag een sessie gaf Arminius.

Marlon Williams Motel Mozaïque Arminius 3voor12 sessie
Marlon Williams en zijn band in Arminius. (foto: instagram.com/motelmozaique/)

Motel Mozaïque wordt gehouden sinds 2001, het jaar dat Rotterdam Europese culturele hoofdstad was. In de afgelopen jaren heb ik er veel goede concerten gezien, met als hoogtepunten Belle and Sebastian (in 2002 en 2011) en Loney Dear (2009). Vooral het eerste optreden van Belle and Sebastian in 2002 heeft inmiddels een legendarische status, omdat er zoveel mensen richting de Rotterdamse Schouwburg waren gekomen dat de zaal dicht moest en er buiten huilende fans stonden. Ook vorig jaar was een goede editie, met op de zaterdagavond The Staves, Villagers, The Notwist en Purity Ring. Dit jaar vond ik het programma van Motel Mozaïque niet zo heel geslaagd en had ik dus geen kaartje gekocht. Alleen Marlon Williams wilde ik wel zien, dus ik nam zaterdagmiddag plaats op de kerkbanken van Arminius – congrescentrum maar ook nog altijd een remonstrantse kerk.

Marlon Williams is een jonge singer-songwriter uit Nieuw-Zeeland. Begin dit jaar bracht hij zijn titelloze debuutalbum uit, en sindsdien in zijn ster rijzende. Mijn oplettende collega bij Muziekweb had snel door dat Williams een bijzondere plaat had gemaakt, en maakte het tot tip van de week. Ook De Volkskrant schreef zeer lovend over Williams’ debuut, en later volgde 3voor12. Met zoveel positieve recensies is het niet vreemd dat Arminius propvol zat.

Muzikaal is Marlon Williams te plaatsen in het roots- of americanagenre. Of misschien wel gewoon country. Niet het eerste waar je aan denkt bij iemand uit Nieuw-Zeeland, maar hij laat het heel vanzelfsprekend klinken. Williams heeft een bijzondere stem, een beetje hoog en huilerig soms, maar het werkt heel goed in de vaak wat donkere liedjes. Zoals zijn fraaie cover van I’m Lost Without You, oorspronkelijk van Bill Fury uit 1964. Ook speelt hij een ingetogen When I Was A Young Girl, een traditional die bekend werd in de versie van Nina Simone en Feist. Albumopener Hello Miss Lonesome is juist weer een uptempo countrynummer, waarin de vingervlugge mandolinespeler zich kan uitleven (hierboven in een live-uitvoering).

In Arminius speelde Marlon Williams vier nummers in nog geen twintig minuten. Vaak komen artiesten bij dit soort ‘intieme sessies’ zonder band en spelen ze akoestisch, maar Williams had gewoon zijn band meegenomen en hield zich niet in. Ik vond het een geslaagd optreden, dat dankzij 3voor12 ook nog eens is terug te kijken, zie hieronder (de stream hapert soms wel een beetje). Leuk om mee te pikken op een zomaar een zaterdagmiddag. Marlon Williams zal ongetwijfeld de komende jaren nog vaker in Nederland spelen, maar of er dan nog een gratis optreden bij zit betwijfel ik, en al helemaal niet op een zo’n sfeervolle locatie als Arminius.

Reacties zijn gesloten.